Hampus Jakobsson van Brisk en TAT
Oprichter Koffie aflevering 023
Ik ben Jeroen van Salesflare en dit is Founder Coffee.
Elke twee weken drink ik koffie met een andere oprichter. We bespreken het leven, passies, leerervaringen, ... in een intiem gesprek, waarbij we de persoon achter het bedrijf leren kennen.
Voor deze drieëntwintigste aflevering sprak ik met Hampus Jakobsson, medeoprichter van Brisk.io en The Astonishing Tribe, en nu partner bij BlueYard.
Hampus begon met een groep vrienden in een studentenkamer en begon al snel aan een epische reis, zeilend waar de wind maar wilde.
Hij maakte gebruikersinterfaces voor de grote telefoonfabrikanten, verkocht zijn bedrijf aan BlackBerry voor $150 miljoen, werkte daar in fusies en overnames, begon met angel investing (in inmiddels 90+ bedrijven), lanceerde een nieuwe software startup om meer ervaring op te doen met het ophalen van geld en zit nu aan de andere kant van de tafel, investeert in tech startups die op het punt staan de wereld te veranderen.
We theoretiseren over hoe de wereld werkt, over de twee verschillende stadia van een startup, over durfkapitaal, over de balans tussen werk en privé en waarom je niet het bedrijf van iemand anders moet bouwen.
Welkom bij Founder Coffee.
Liever luisteren? Je kunt deze aflevering vinden op:
Jeroen: Hoi Hampus, leuk dat je bij Founder Coffee bent.
Hampus: Geweldig om hier te zijn.
Jeroen: Je bent momenteel VC bij BlueYard, maar voorheen was je oprichter bij The Astonishing Tribe en daarna bij Brisk.io. Normaal gesproken vraag ik mensen om het bedrijf voor te stellen of waar ze zitten, maar misschien kun je de drie bedrijven even snel voorstellen, om ons een soort overzicht te geven van je reis?
Hampus: Natuurlijk. Toen ik jong was, op de universiteit, ben ik met vijf vrienden een bedrijf begonnen. Eigenlijk waren het zes vrienden. Ik werkte als stagiair bij een kunstbedrijf in Londen. Ik kwam terug en met een van mijn vrienden, gebruikmakend van de inspiratie die ik daar had opgedaan, konden we een grote kunstinstallatie bouwen. We hadden zoiets van, "Wow, dat is geweldig, maar we moeten waarschijnlijk een bedrijf beginnen om dat te factureren." Twee andere vrienden waren een adviesbureau aan het opbouwen dat zich bezighield met beeldherkenning en video. Ze wilden daar een bedrijf omheen beginnen. Een andere vriend werkte met special effects voor films en we waren allemaal goede vrienden. We zeiden gewoon: "Hé, laten we dit bedrijf samen oprichten", ook al deden we drie totaal verschillende dingen.
Jeroen: Waar ging het bedrijf precies over? Ging het over kunst?
Hampus: Het was iets heel geks. Denk maar aan deze slaapzaal, compleet willekeurige dingen. Alles ging in wezen over ervaringen, zoals videocompressietechnologie, kunst, speciale effecten voor films. Alles en de gootsteen. We begonnen dit als een hobbyproject toen we op de universiteit zaten en begonnen toen veel plezier te hebben. We deden het geweldig en factureerden klanten, en brachten veel minder tijd door op de universiteit dan we waarschijnlijk soms hadden moeten doen. Wat er toen gebeurde was dat een vriend van ons ons belde en zei: "Oh, ik werk bij Sony, en Sony en Ericsson zijn net gefuseerd. We bouwen een mobiele telefoon." En we hadden eigenlijk best lang in de computerkunst gewerkt. daarom deden we deze activiteiten.
Hampus: Dus hij zei: "Oh, kun je ons helpen de eerste producten voor de mobiele telefoon te bouwen en de software daarvoor te krijgen?" We zeiden gewoon: "Echt niet!" Omdat we voor de gaming start-up hadden gewerkt voordat mobiel gamen opkwam en we gewoon het gevoel hadden dat mobiele telefoons in 2001 nooit ergens zouden komen. Mobiele telefoons en aanraakschermen werden steeds kleiner. Maar deze man had zoiets van, "Hé, red mijn hachje." Dus zeiden we: "Oké, natuurlijk. We zullen je helpen." En we begonnen met ze te praten en tijdens de eerste vergadering hadden we een prototype voor ze gebouwd.
Hampus: Ze komen binnen, kijken wat we hebben gedaan en zeggen: "Wow, hoeveel kost dit? Kunnen we er een licentie voor nemen?" We hadden geen idee wat dat kost, dus we zeiden: "Ja, het is 40.000 euro." En ze zeiden: "Ja, per model mobiele telefoon?" We zeiden: "Wat? Ja, ja. Precies." Dus dat was het. Het bedrijf veranderde van deze gekte in iets dat heel erg gefocust was op één ding, namelijk mobiele gebruikersinterfaces en de software om dat mogelijk te maken. In wezen is alles wat je op je telefoon ziet, wat nu het menusysteem is of de pop-ups of de meldingen en alles - het besturingssysteem in wezen, de toplaag ervan.
Hampus: Wat we deden is dat we deze software in licentie gaven aan Motorola, Samsung, Sony Ericsson, Nokia, al dat soort spelers, en ze betaalden ons waanzinnig veel geld, zo'n vijf miljoen euro per jaar. Maar het duurde een eeuwigheid om aan deze bedrijven te verkopen. Uiteindelijk ontwierpen we de gebruikersinterface voor Android, voor veel Orange projecten, Vodafone, Disney, veel verschillende dingen. En we haalden geen geld op omdat, hé, vergeet niet dat dit een gek bedrijf in een studentenhuis is dat alles doet.
Hampus: 2010 waren we met 180 mensen in Zweden, Korea, de VS en nog wat mensen in Taiwan en Japan. En toen kwam BlackBerry uit het niets en zei: "Hé, we willen jullie graag overnemen." BlackBerry was toen, in 2010, misschien herinner je het je nu niet meer, maar ze waren de grootste smartphonefabrikant ter wereld. We hadden ze nog nooit ontmoet, maar ze waren in wezen de enigen, behalve Apple, die ermee begonnen waren, die echt indrukwekkend werk deden met smartphones. We kregen een bod van hen, $150 miljoen. We hadden geen durfkapitaal, dus het was helemaal te gek.
Hampus: En toen werkte ik twee jaar voor BlackBerry aan fusies en overnames, wat betekent dat ik bedrijven overnam, wat heel, heel interessant was. Ik zat aan de andere kant van de tafel. Plotseling zie ik al die bedrijven gaan van, "Oh, ze presenteren zichzelf nogal vreemd," of "Ze begrijpen corporates niet. Waarom doen ze dit en dat?"
Hampus: Na twee jaar daar besloot ik een ander bedrijf te beginnen. Ik begon Brisk om meerdere redenen. Ik had vrij veel geïnvesteerd door angels en ik voelde heel pijnlijk dat ik de wereld van de ventures niet kende. Ik wist niet hoe ik geld moest ophalen, want dat had ik nog nooit gedaan. En het andere was dat ik zo geïnteresseerd was in het uitzoeken hoe ik mensen kon helpen om datagestuurde besluitvorming te doen, omdat ik had gezien hoe bedrijven behoorlijk slecht zijn in het werken met data om beslissingen te nemen.
Hampus: Ik en een van de andere oprichters van TAT begonnen dit bedrijf, haalden twee miljoen dollar op en begonnen na een paar micro pivots te bouwen. We begonnen met het bouwen van een verkooptool die gegevens opnam uit het CRM, de agenda, de e-mails, alle kleine gegevens rond de verkoper en die hem een aanbeveling deed om te verkopen. Of ik zeg: "Hé, je bent Colin bij AT&T vergeten. Dat is een andere kans met CRM." En dan zei de verkoper, "Oké, ik bel Colin." of de verkoper zei, "AT&T, dat is een gemiste kans." Of ze zetten de deal door of ze werkten de CRM-gegevens bij. In wezen voelde het als een geweldig idee.
Hampus: Wat geen geweldig idee was, was de complexe onboarding bovenop een ander CRM-systeem zoals Salesforce. Wat er uiteindelijk gebeurde is dat, ook al hebben we hele leuke klanten zoals LinkedIn, Intercom, BoostSuite, Evernote, heel veel leuke Amerikaanse grote bedrijven die het product echt goed vonden, de onboarding heel erg ingewikkeld was. Uiteindelijk verkochten we het bedrijf voor peanuts en juridische kosten en deelden we geld uit aan investeerders.
Hampus: Toen begon ik een engelgroep. Ik begon een startup-gemeenschap. Ik ben een accelerator begonnen. En daarna ging ik bij BlueYard werken, een durfkapitaalfonds dat investeert in infrastructuur rond een aantal verschillende stellingen, maar over het algemeen zou ik zeggen dat het nu gaat om veel dingen die vastzitten in silo's. Gegevens zitten vast in silo's en zelfs voor werk moet je bepaalde vaardigheden hebben. Gegevens zitten vast in silo's en zelfs voor werk moet je over bepaalde vaardigheden beschikken. Elektriciteit of wat dan ook zit bijvoorbeeld gevangen in de oude manier van werken en BlueYard gaat in wezen over het verlagen van deze dekkingen die hulpmiddelen bieden voor de nieuwe arbeidseconomie. Hulpmiddelen om gegevens uit het internet te halen of hulpmiddelen voor eenvoudige communicatie. En dan heb ik het niet over webconferencing of startups, maar over zaken als netneutraliteit of de Chinese firewall of gegevens die vastzitten op vreemde plekken, zoals bij grote farmaceutische bedrijven, waar ze de maatschappij eigenlijk niet helpen.
Hampus: Dat is waar ik vandaag werk en ik vind het heel erg leuk.
Jeroen: Dat is een serieuze reis, en het lijkt erop dat het een reis is waar je vanaf het begin niet echt over hebt nagedacht. Het gebeurde gewoon, toch?
Hampus: Helemaal gepland. Nee, ik maakte een grapje.
Hampus: Ik geloof in plannen, maar ik geloof niet in het uitvoeren van het plan dat je gepland hebt. Ik denk dat iedereen achterover moet leunen, moet dagboeken, de week moet plannen, de doelen voor het jaar moet hebben, dat allemaal. Maar ik denk dat als we geloven dat we het plan gaan volgen, we alleen dingen kunnen doen die voor de hand liggen. Christoffel Columbus had Amerika nooit kunnen vinden als hij op zoek was gegaan naar het vinden van Amerika.
Hampus: Ik denk dat de reden dat Christoffel Columbus Amerika vond was dat hij een kortere weg naar India wilde, en ik denk dat hij het idee aan de Portugese koninklijke familie voorlegde door te zeggen: "Hé, jullie hebben al die handelaren door Afrika zien gaan, en jullie hebben al die geleidelijke verbeteringen van 5% jaar tot jaar gezien, ze worden iets sneller, grotere schepen, yada yada. Maar wij hebben het geweldige idee dat als we naar het westen gaan, het veel, veel sneller gaat. Het risico is veel groter, maar het gaat sneller. En we hebben iets gevonden dat een andere man een paar jaar eerder had gevonden, maar deze wind gaat werken. En we komen in India. Dit is een hoge inzet. Als het werkt, wordt het 10X sneller, 100X beter". En ik denk dat als hij had gezegd: "We gaan Amerika vinden", hij het nooit gevonden zou hebben.
Hampus: Ik denk dat het zo is dat als mensen hun leven plannen en dat plan nauwgezet uitvoeren, ze er niet zullen komen. Maar mensen die zich gedragen als een zeilboot op zee, die gaat waar de wind waait, die komen ook nergens.
Hampus: Ik geloof echt in het maken van plannen en het doordenken van dingen en in wezen in het creëren van een besturingssysteem voor het leven met de gedachte: "Wat wil ik bereiken? Hoe wil ik het bereiken? Waarom wil ik dat bereiken?" Zodat je er plotseling over na kunt denken als zich een kans voordoet.
Hampus: Is dit de grote richting die ik op wil? En als dat zo is, laten we er dan voor gaan. Als het niet de grote richting is, dan zeg ik: "Ik zeg nee." Als iemand zou zeggen: "Hé, wil je stage lopen bij The Economist?" Als je dat soort wereld in wilt, ja. Als je het idee haat, zeg dan gewoon nee en geen angst. De dag erna deed je wat je "plan" je zei, maar als je een plan had dat zei: "Ik wil bij The Economist werken", dan zou ik je zeggen dat je meestal heel verdrietig zult zijn.
Jeroen: Hoe moet ik me dat voorstellen? Heb je een soort missie in gedachten of is het gewoon gebaseerd op een soort intuïtie?
Hampus: De manier waarop ik het implementeer is dat ik heel erg een richting creëer. Ik begin met het maken van een plan van wat ik precies wil gaan doen. Zoals: "Ik wil dit, dat, dit, dat, dit, dat doen." En dan begin ik en probeer ik uit te zoomen en mezelf af te vragen: "Wat betekent dat? Waarom zou ik dat willen doen?" Bij sommige van deze dingen realiseer ik me dat het doel is dat ik wil leren of dat ik creatiever wil worden of dat ik meer betekenisvolle verbindingen of persoonlijke gezondheid wil creëren, of iets dergelijks. Dan kijk ik naar dat doel en realiseer ik me dat dat eigenlijk de doelen zijn. Dan probeer ik die concreet te maken.
Hampus: In plaats daarvan heb ik vier of vijf grote doelen, zoals persoonlijke gezondheid of connecties of zoiets, en daaronder heb ik dan meer voorbeelden van manieren om dat voor mezelf te bereiken. Op wekelijkse basis, op maandelijkse basis, probeer ik de dingen na te streven die onder de grote kop staan, want anders kan ik daar niet gewoon zitten en zeggen: "Gezondheid, wat moet ik doen met gezondheid?". Een van de dingen is dat ik elke zondagochtend 20K probeer te rennen, maar soms val ik van het paard, en dat doe ik niet. Ik val niet letterlijk van het paard, maar soms ren ik 's ochtends geen 20K. Dus mijn doel is om ervoor te zorgen dat ik het hele jaar door gemiddeld 10K per week ren.
Hampus: En dat doel is een heel concreet doel, en het subdoel is om op zondag 20 km hard te lopen. Maar het hoogste doel is gezondheid, wat betekent dat mijn doel dat ik het dichtst bij nu moet bereiken is om 20K op zondag te rennen. Dat lukt me elke tweede week niet, en dan ga ik gemiddeld 10K per week hardlopen, dus dat doel is me gelukt. Maar dan probeer ik ook zeker 10K te lopen. Dus ik loop gemiddeld iets meer, zodat ik vaker kan falen. En dan kijk ik naar het grote doel, namelijk gezondheid, dat op die manier wordt bereikt. Maar als ik ineens het gevoel heb dat 20K hardlopen om de een of andere reden heel ongezond voor me zou zijn, dan moet ik misschien het concretere doel veranderen, zoals het ingezoomde doel.
Hampus: Ik doe dit voor veel verschillende dingen, en ik denk dat dat zo goed is. Een ander doel is om nieuwe, interessante mensen te ontmoeten en ik heb drie of vier methodes om dat te doen. En al die methodes zijn uitwisselbaar en ze veranderen in de loop van de weken en maanden en kwartalen van het jaar. Maar mijn grote doel is om echt te genieten van het ontmoeten van interessante mensen met interessante ideeën. Hoe ik dat oplos hangt af van de gelegenheid.
Jeroen: Het klinkt alsof je veel verschillende dingen hebt gedaan. Op dit pad begin je met een hobby-project dat uitgroeit tot een enorme start-up of een enorme schaalvergroting. Dan ga je in een corporate baan, eindigt in een nieuwe start-up die klein blijft. En nu, een VC-fonds. Zie je jezelf hierna terugkeren naar het runnen van een start-up?
Hampus: Nee, ik denk niet dat ik ooit nog een start-up ga beginnen, eigenlijk. Ik zal je de reden vertellen. Mijn doel nu, als je kijkt naar mijn hoofddoel of het grote doel dat ik heb, is echt om mezelf te leren kennen, te accepteren wie ik ben en comfortabel te zijn met wie ik ben. Maar als ik een start-up run, werk ik echt tegen dat doel omdat ik een maximalisator-optimalisator ben. Dat betekent dat als ik een start-up run, ik niet probeer het beste uit mezelf te halen. Ik probeer het beste bedrijf te zijn. Ik begin dingen te doen die super ongezond voor me zijn. En niet alleen ongezond, maar ook niet in lijn met het doel om mezelf te leren kennen en accepteren. Ze zijn in lijn met winnen.
Hampus: Als VC en als angel investor die in meer dan 90 bedrijven heeft geïnvesteerd, is het goede daaraan dat het echt aansluit bij de dingen die ik wil leren. Ik vind het leuk om ambitieuze, interessante mensen te ontmoeten. Dat is geweldig als je een investeerder bent. Ik vind het leuk om constant nieuwe onderwerpen te leren. Dat is geweldig als je een belegger bent. Ik geniet van enorme variatie, dat is geweldig. Vanavond praat ik met een kwantumcomputerbedrijf. Drie dagen geleden ben ik in de fusietechnologie gedoken. Ik doe due diligence op een ontwikkelaarsplatform. Ik vind het gewoon geweldig omdat mijn hersenen de hele tijd van al die verschillende onderwerpen moeten springen.
Hampus: En ik koppel dit aan hardlopen, het lezen van fictiereeksen en koken, heel veel, wat aan de andere kant van het spectrum ligt. Als ik een start-up zou runnen, zou ik niet koken, niet hardlopen en niet lezen. Ik zou dingen lezen die in lijn zijn met mijn bedrijf. Ik zou hardlopen om goed te kunnen slapen. En ik denk echt dat mensen die een start-up runnen, helaas, of misschien ook niet, maar ik denk dat je je echt op één ding moet concentreren om echt succesvol te zijn in het doen van iets nieuws - vooral als je probeert een exponentieel groeiend bedrijf op te bouwen. Daarom heb ik gemerkt dat ik uiteindelijk minder leer. Uiteindelijk ben ik minder creatief. Ik leef uiteindelijk ongezond. En dat zijn mijn doelen. Ik hou van leren en leren is niet waar een start-up om draait. In het begin gaat het daar wel om, maar na een tijdje gaat het om het runnen van het bedrijf.
Jeroen: Het hangt ervan af hoe je naar leren kijkt, denk ik. Ik ben vroeger consultant geweest. Ik had veel verschillende projecten, maar ik had altijd het gevoel dat ik alleen de oppervlakte raakte, terwijl nu ik een bedrijf run, ik echt dingen diep leer, en het er echt toe doet. Het is een ander soort leren, denk ik.
Hampus: Ik denk dat ik ontzettend veel heb geleerd. Ik heb zoveel geleerd van mijn beide start-ups. Ik denk niet dat ik ooit zoveel heb geleerd over zoveel dingen, want als je groeit, dwing je jezelf om dingen uit te zoeken. Er is gewoon, hoe heb je mensen nodig of hoe doe je aan internet marketing of wat dan ook. Er zijn gewoon zoveel dingen die je echt moet uitzoeken. Wat ik de laatste tijd meer heb ontdekt, is dat sinds ik twee start-up journeys heb gedaan en in 90+ startups heb geïnvesteerd met de fondsen en lid ben geworden van engelencomités om meer te investeren, als ik nu om me heen kijk, er iemand is die 10 keer beter is in hardware dan ik. Er is iemand die 10 keer beter is in internetmarketing en er is iemand die 10 keer beter is in het leiden van mensen.
Hampus: En ik begon steeds meer het gevoel te krijgen dat als ik een nieuw bedrijf zou beginnen, ik me eigenlijk alleen op drie dingen zou richten. Ik zou me richten op het bepalen van de visie, het werven van de beste mensen en ervoor zorgen dat we intern een geweldige cultuur en communicatie hebben, omdat dat de dingen zijn die ik kan beheersen. Maar voor de rest heb ik het gevoel dat er iemand is die veel beter is dan ik. En natuurlijk, op die drie onderdelen, zijn er waarschijnlijk ook mensen die veel beter zijn dan ik. Heel snel zou ik voelen, "Oh, oké. Laten we een stapje terug doen."
Hampus: Als angel investor of VC krijg ik die dingen te doen en daarom vind ik het leuk. Ik kan met het bedrijf werken aan die drie dingen - fondsenwerving, communicatie en cultuur. Ik ben zo blij dat al die mensen met wie ik werk het met me uithouden, want ik ben een vreselijk persoon om mee te werken. Ik maak mensen echt gek.
Jeroen: Is dat zo?
Hampus: Ja, dat klopt. Ik ben extreem intens. Ik vind echt dat dingen veel sneller moeten gaan. Als iemand zegt: "Dit kunnen we niet doen." Een van mijn favoriete grappen van een stel die ik altijd gebruik en die nu opgenomen gaat worden, is dat er een man bij een dokter komt en zegt: "Dokter, als ik mijn hand zo vasthoud, doet het pijn." En de dokter zegt: "Nou, doe dat dan niet." Dat is een beetje hoe ik het zie. Als een ondernemer zegt: "Dit is echt pijnlijk." Dan zeg ik: "Doe het dan gewoon niet." En dan zeggen ze: "Wat bedoel je?" Maar als je denkt dat het pijnlijk is om een bedrijf op te bouwen, dan kan ik je vertellen dat het alleen maar erger wordt. Ik heb nog niet met zoveel bedrijven gewerkt.
Hampus: Ik denk dat er twee verschillende stadia van het opstarten zijn. De pre-product market fit is de fase waarin je om 2 uur 's nachts wakker wordt en jezelf afvraagt waarom je dit doet en je moet je echtgenoot en je beste vrienden vertellen dat het een geweldig idee is. Hopelijk niet om 2 uur 's nachts, maar je zit daar en denkt: "Ik lieg tegen ze." En je moet om 8 uur 's ochtends naar je werk gaan en je investeerders en werknemers en alle anderen vertellen: "Je doet het geweldig. Dit is een geweldig idee." En je weet echt niet waarom je het doet en niet omdat je moe bent, maar omdat het gewoon verwarring is. De ene klant zegt "Ja" en de andere "Nee". De ene ontwikkelaar is blij, de andere is ongelukkig. Het is gewoon verwarring.
Hampus: En dan krijg je plotseling de product market fit en met product market fit ga je naar de fase waarin je om 2 uur 's nachts wakker wordt en je je gewoon volstrekt onvoldoende voelt. Klanten vragen sneller om het product dan je het kunt maken. Ontwikkelaars vragen sneller om meer ontwikkelaars dan je ontwikkelaars kunt inhuren. En overal gaan dingen kapot en je hebt het gevoel: "Waarom ben ik de persoon die dit moet runnen?".
Hampus: Beide fases vind ik geweldig. De eerste fase is in wezen een artiestenfase. En de tweede is een heel speciale, vreemde culturele en mentale expansie- en groeiruimte. Maar de meeste start-ups waar ik mee werk, haten de eerste fase en haten de tweede fase. Maar sommige mensen met wie ik werk, floreren echt en creëren buitengewone bedrijven.
Hampus: Wat ik zo vreemd vind, is dat de meeste mensen geloven dat hoe waardevoller iemands bedrijf is, hoe slimmer hij of zij is. Mensen kijken naar Larry Page of Elon Musk of, ik weet het niet, Jeff Bezos, en ze zeggen, "Jeff Bezos moet de slimste persoon ter wereld zijn," of, "Larry Page moet de slimste persoon ter wereld zijn." Nee, helemaal niet. Jeff Bezos en Larry Page zijn van nature slim, anders waren ze er niet gekomen. Ze hebben lef, ze hebben intelligentie, ze hebben sociale vaardigheden, wat er ook nodig is, misschien niet voor allemaal, maar ze zijn niet lineair slimmer door afleiding. En ik denk dat veel mensen dat verkeerd begrijpen.
Hampus: Ik ken bedrijven met een omzet van tien miljoen dollar. Het zijn enkele van de slimste mensen die ik ken. Het is gewoon dat ze "pech" hadden om een lokaal maximum van een idee te krijgen, waar iemand anders misschien zo, zo slim is, soort van, slimmer dan gemiddeld en ze zijn meer kranig en ambitieus dan gemiddeld, maar ze komen toevallig terecht op een verbazingwekkend idee. Ik denk dat ik het niet leuk vind om te zien hoe slim mensen zijn, maar om mensen te zien groeien en ze te helpen groeien. En dat is echt wat ik leuk vind.
Jeroen: Is dat groeien binnen deze twee fasen of groeien van de ene fase naar de andere?
Hampus: Voor mij is het gewoon groei. Het is als mentale groei. Ik ken mensen die gewoon buitengewoon zijn in de eerste fase en dan, plotseling, als ze in de tweede fase komen, vinden ze het gewoon niet leuk meer. En of ze doen een "laterale stap" en worden de chief innovation officer of marketing persoon of wat dan ook, of ze stappen eruit en beginnen een ander bedrijf. Ik denk dat beide prima zijn. Degenen waarvan ik denk dat ze falen, persoonlijk falen, zijn degenen die CEO blijven, VP engineering blijven, VP marketing blijven of wat dan ook, en ze zijn er niet goed in en ze worden een bottleneck van het bedrijf. En ze haten het, maar ze kunnen niet toegeven dat ze het haten vanwege hun status. Ik denk dat dat het ingewikkelde is - hoe begrijp je dat je misschien niet je beste zelf bent op dit moment.
Hampus: Daarom denk ik dat ik van groei hou. Ik ontmoet mensen die door de eerste fase gaan en als ze in de tweede fase komen, kiezen ze voor iets nieuws. Ik ontmoet mensen die het in de eerste fase heel moeilijk hebben en dan in de tweede fase komen en gewoon opbloeien. En dan ontmoet ik mensen die door verschillende fases gaan en ze groeien en groeien en groeien. Ik hou van alle drie. Ik help mensen om het beste uit zichzelf te halen. En ik heb veel mensen die ik ontmoet en die ik aanraad om van de boot af te stappen omdat ze zichzelf pijn gaan doen. Doe dit niet.
Jeroen: Je zei dat je in de VC-wereld bent gestapt omdat je wilde leren over het aantrekken van geld, om aan de andere kant van de tafel te zitten. Wat heb je geleerd? Kun je ons een voorbeeld geven van iets dat je hebt geleerd sinds je bij BlueYard werkt?
Hampus: Het leren begon toen ik met Brisk begon omdat ik nog nooit geld had ingezameld. Ik wilde echt geld inzamelen, dus ik begreep een beetje hoe dat spel begon. Wat ik denk dat ik heb geleerd, vooral bij BlueYard, is dat geld seizoensgebonden is. En op dit moment zitten we in een postkapitaalseizoen. Er zijn gewoon buitengewone hoeveelheden kapitaal die willen investeren in start-ups, meer dan iemand kan geloven. Kijk naar SoftBank Vision Fund, als je zo'n fonds ziet, realiseer je je dat er veel kapitaal is.
Hampus: Dat betekent dat er een nieuw type oprichter nodig is. Als je 10 jaar geleden kijkt, waren de beste oprichters de mensen die een product market fit konden creëren - het product ontwikkelen, het verkopen en de eerste mensen aanwerven. En wat er dan 10 of 15 jaar geleden gebeurde, was dat je een externe CEO inhuurde om het bedrijf te helpen schalen. Dat is volledig veranderd omdat er nu ten eerste zoveel kapitaal is. Ook de vaardigheden van mensen zijn toegenomen door het internet. Mensen kunnen zoveel sneller leren.
Hampus: Dat betekent dat het nieuwe soort startende oprichters veel meer bestaat uit mensen die de drie dingen kunnen die ik zei. Ze zijn geweldig in geld inzamelen, ze zijn geweldig in het werven van de beste mensen en ervoor zorgen dat ze zich richten op de juiste dingen, en het creëren van een cultuur van communicatie. Het vreemde daaraan is dat die vaardigheid nergens wordt aangeleerd. Vroeger geloofde ik dat de mensen waarin ik wilde investeren de mensen waren die producten konden maken en deze in de handen van de early adopters konden krijgen.
Hampus: Nu ben ik veel meer geïnteresseerd in het investeren in mensen die geweldige teams kunnen samenstellen, die een gedeelde, uitgelijnde, geweldige visie hebben. Dat is gewoon veel interessanter. Ik denk dat het komt omdat er zo veel kapitaal is dat je een fusiebedrijf kunt creëren of iets compleet nieuws kunt creëren, waarvan ik denk dat er 10 jaar geleden gewoon niet genoeg kapitaal was. En natuurlijk moeten deze mensen weten wat ze doen. Jij en ik kunnen morgen niet wakker worden en zeggen: "Oh, laten we een fusiereactor maken." Want daar hebben we geen idee van, dus we gaan het niet doen.
Hampus: Maar dat was het vroeger wel. Het draaide allemaal om de eerste fase, en ik denk dat het nu allemaal om leiderschap draait. En de hoofdpijn daarvan is dat leiderschap niet iets is dat geïnstitutionaliseerd is. Het is echt moeilijk om te leren hoe je een leider wordt. Sommige mensen doen leiderschapstraining op school, en dat is meestal echt disfunctioneel, of ze leren het op de harde manier, door mensen te leiden en daarvan te leren. En ik denk dat beide suboptimaal zijn.
Hampus: Dat is waarom ik denk dat mensen een start-up moeten beginnen, of bij een start-up moeten gaan, want als je bij een start-up gaat als je jong bent, krijg je iets te zien opschalen en groeien en krijg je inzicht in hoe het is om leiding te geven aan superintelligente, ambitieuze mensen in iets dat heel erg snel beweegt. Dan moet je alles uitvinden van werken op afstand, cultuur, kredietverlening, OKR's begrijpen, al die dingen die van toepassing zijn op wat je ook doet. Je kunt voor de VN gaan werken, je kunt voor een bibliotheek gaan werken, je kunt voor een andere start-up gaan werken of een start-up beginnen omdat deze vaardigheden overal toepasbaar zijn.
Jeroen: Denk je dat er zoiets is als een huidig klimaat waar jullie tweede fase experts beter in zijn? Wat als het allemaal omdraait?
Hampus: Ik denk dat het heen en weer gaat. Ik denk dat er zowel macro-economische redenen zijn waarom start-ups super interessant zijn om economische redenen, bedoel ik. Dus er zijn de macro-economische en er zijn culturele redenen, maar dan is er ook nog de derde - mensen hebben begrepen dat start-ups bestaan als een activaklasse, die 20 jaar geleden nog niet bestond. Er is genoeg bewijs dat het economisch gezien echt een interessant idee is om investeerder te zijn, zoals een LLP in een fonds, bedoel ik.
Hampus: Het andere is dat ik denk dat er op dit moment gewoon veel geld is vanwege de rentestanden. Maar ik denk dat het middelste heel interessant is; ik denk dat we hebben ontdekt dat er in de start-up bepaalde problemen zijn die veel beter op een bepaalde manier kunnen worden opgelost dan door grote bedrijven of overheden of onderzoeksinstellingen. Ik denk dat als iemand me 20 jaar geleden zou hebben verteld, "Oh, er zijn twee jongens in een schuurtje," en ik bedoel jongens als geslachtsneutraal, "Er zijn een jongen en een meisje in een schuurtje die een fusiereactor gaan bouwen." Ik zou gezegd hebben: "Waarom zitten ze niet op Oxford, Harvard en Stanford?" En ik denk dat ik me nu realiseer dat de mensen in Oxford, Stanford, Harvard en Yale, wat dan ook, daar lang zouden hebben gezeten en erover zouden hebben nagedacht. Ze zijn erg nodig in het systeem.
Hampus: Maar het zijn de ondernemers die het risico nemen om het te proberen. Dat zijn de mensen die dingen naar voren brengen, en de meeste mislukken. Maar sommigen lossen het op. En ik denk dat die methodologie veel sneller evolueert en ik denk dat we dat als soort echt nodig hebben. Ik heb het niet over het upgraden van geesten, uploaden naar de wolken of wat dan ook. Ik denk gewoon dat als we kijken naar hoe het milieu er nu uitziet, het feitelijke milieu, niet het sociale milieu, maar de koolmonoxideproblemen en hoe ver we verwijderd zijn van het Akkoord van Parijs, als we geloven dat de overheid dat gaat oplossen, het nooit gaat gebeuren. We hebben zoveel start-ups nodig die naar duurzame problemen kijken - alles van vrouwenrechten, ongelijkheid, honger, onderwijs, klimaat, en die agressief, ambitieus en meedogenloos aanvallen en proberen. En negen van de tien keer gaat dat niet lukken.
Hampus: De tiende, boem, wow, we hebben een manier gevonden om koolstof op te vangen en op te slaan op een interessante manier, wow. En ja, hadden we geweldige onderzoekers nodig? Ja. Ja, hadden we ambitieuze jonge mensen nodig? Ja. Hadden we wat bedrijven nodig om dat materiaal te verfijnen? Ja. Maar zullen de bedrijven, de overheid of de onderzoeksinstellingen daadwerkelijk de sprong wagen en het risico nemen? Nee, dat zullen ze niet. Daarom denk ik dat de meeste ondernemers denken dat Elon Musk een held is, want wat hij deed, deed hij wat iedereen in de wereld voor onmogelijk hield, maar technisch gezien, denk ik dat als je het de professionals zou vragen, ik denk dat er veel professionals waren die zeiden, de experts, dat het heel goed mogelijk is. Elektrische voertuigen bouwen is heel goed mogelijk. Of raketten bouwen die veel beter zijn, het is heel goed mogelijk. Iemand moet alleen een risico nemen.
Hampus: En ik denk dat dat is waar ondernemers voor zijn, het is om die gok te wagen, het geld van LP's te verspillen om te proberen misschien een betere planeet te creëren. Maar dan zijn er bepaalde soorten bedrijven die niet compatibel zijn met VC's. Als je dat idee zou opschalen, zou je het idee vernietigen. Zij moeten op zoek gaan naar VC's, en VC's moeten op zoek gaan naar hen. Er zijn dingen die, als je het beter doet, niet vol te houden zijn. Alles van de FMCD-markt, zoals de markt van fast moving consumer goods, waar je hele businessmodel bestaat uit het steeds sneller verkopen van kleding en mensen hun kleding laten wegdoen om nieuwe te kopen, dan is dat een heel slecht model om op voort te bouwen. Het is veel beter om een circulaire economie te ontwikkelen, wat natuurlijk een slecht model is voor de investeerders, maar een geweldig model voor de wereld. Er zijn andere soorten fondsen zoals Zebrafondsen die investeren in Zebra's in plaats van in schaalbedrijven, en ik vind dat super interessant.
Hampus: Al deze actoren zouden echt moeten nadenken over wat hun rol is in een groter geheel. Regeringen zouden veel meer moeten nadenken over hoe ze geluk verdelen. Dat is waar overheden echt goed in zouden kunnen zijn. Ze zouden echt moeten kijken naar, oké, geluk is echt oneerlijk verdeeld of ongelijk verdeeld. Sommige mensen worden heel rijk geboren, sommige mensen zijn gezond en hebben geen problemen, een willekeurig persoon werd ziek, een willekeurig persoon werd in een vreselijke situatie geboren, of iets anders. Regeringen zouden ervoor moeten zorgen dat geluk niet op die manier gebeurt. We moeten geluk verdelen. Dat is wat de overheid zou kunnen doen. Daar zouden ze zich op moeten richten en ik denk dat ze dat kunnen, maar dat doen ze niet. Ze proberen van alles te doen. De regeringen zijn echt slecht.
Jeroen: Ik begrijp het. Je zegt eigenlijk dat het model voor start-ups, in ieder geval VC-gefinancierde start-ups, is om veel geld te nemen, te experimenteren en te proberen die enorme sprong in het diepe te maken die een rol speelt in de economie.
Hampus: Absoluut. Ik denk dat sommigen van hen natuurlijk compleet maatschappelijk betekenisloze producten creëren. Het probleem is dat we neolithische hersenen hebben die houden van suiker en aandacht en status en dingen, en een behoorlijk slecht zelfvertrouwen. En we hebben een zeer middeleeuwse instelling. Zo proberen we de wereld te besturen. En daarbovenop hebben we een hyper-kapitalistische, digitale economie die zeer, zeer snel beweegt. En die drie dingen kunnen heel vervelende gewoonten creëren.
Hampus: Ik denk dat Facebook, Instagram, wat dan ook, echt heel slecht zijn voor mensen. Maar ze hebben ook geweldige dingen gecreëerd. Als Facebook er niet was geweest, zouden veel van de democratieën die zijn ontstaan en veel van de nieuwe manieren om te leren en met mensen in contact te komen, niet hebben bestaan. Maar ik denk dat sommige van deze dingen ook heel slecht zijn. Ik hoop dat we die in de komende 10 jaar gaan oplossen. Ik denk dat wanneer we deze sprongen maken, we 10 jaar lang iets heel stoms doen. Als we brein-machine-interfaces online krijgen en ze werken, denk ik dat we 10 heel, heel vreselijke jaren zullen hebben, maar daarna vinden we misschien iets geweldigs.
Jeroen: Hoe verschilt het nu als VC wat jou 's nachts wakker houdt? Waar ben je persoonlijk mee bezig? Waar maak je je zorgen over?
Hampus: Ik ben niet iemand die zich zorgen maakt. Ik maak me wel zorgen. Ik denk dat er als VC een paar verschillende dingen zijn. Een daarvan is dat ik mijn tijd veel meer besteed aan nadenken over hoe de wereld zal veranderen en wat er nu mogelijk is dat anders niet mogelijk is. Alles van: "Zal dit nu gebeuren?" En dat kan op zoveel niveaus. Ik zou zeggen dat er drie niveaus zijn van wat je kunt veranderen.
Hampus: Niveau één is dat we bits kunnen verplaatsen naar een andere plek. Dat hebben we al gezien, denk maar aan Instagram, denk maar aan de foto's die je onlangs hebt geüpload, en in welke sectoren we bits niet hebben verplaatst. Dan hebben we het tweede niveau dat zich beweegt rond de atomen, zoals een Uber of zelfrijdende auto's of iets waarbij we echt nadenken over het verplaatsen van objecten en in welke industrieën we dat veld beter kunnen versterken. En het derde niveau is het verplaatsen van de cultuur. Kunnen we een verschuiving teweegbrengen en mensen elkaar in een beter licht laten zien of rijkdom overdragen of ongelijkheid verplaatsen. Met al deze drie niveaus heeft elke minuut, elk jaar nieuwe mogelijkheden. Plotseling kunnen we deze dingen beter doen. We kunnen nieuwe problemen aanpakken.
Hampus: Veel dingen waar ik over nadenk, draaien om wanneer mensen zeggen: "We kunnen dit doen" of "Dit gebeurt in de wereld", om het even wat van de drie niveaus - bits, atomen en cultuur, is dat het mijn ogen opent en zegt: "Interessant." Ik vraag me af of je dat model op deze plek kunt toepassen, of ik vraag me af of dat idee nu echt werkt of dat het nog vijf jaar gaat duren, of ik vraag me af wat de bottleneck zou zijn om ervoor te zorgen dat het echt werkt. Ik denk daar veel over na en dat vind ik echt geweldig.
Hampus: Maar wat veel investeerders 's nachts wakker houdt, is dat ze hebben ontdekt, wat het saaie is van hoe veel investeerders werken, dat je iets echt geweldig vindt en je erin wilt investeren en je je realiseert dat andere mensen zich ook realiseren dat het geweldig is. Dus je moet heel snel handelen en je moet een interne overtuiging creëren dat dit een geweldig idee is. Dat is iets waarbij je je moet haasten en stressen en nachtelijke gesprekken moet voeren tot 2 uur 's nachts, wat niemand leuk vindt omdat het het andere deel schaadt. Als je 's ochtends telefoontjes hebt, begint je frontale kwab af te takelen en gedraag je je als een domme tiener of kind of een dier. Maar tegelijkertijd moet je soms sprinten.
Jeroen: Richt jij je vooral op het begingedeelte van het investeringsproces?
Hampus: Ik doe alle onderdelen. Ik doe van alles, van willekeurige ontmoetingen met bedrijven tot due diligence, van helpen bij het nemen van investeringsbeslissingen tot diepgravende analyses.
Jeroen: Maar er zijn de laatste tijd minder dingen die je 's nachts wakker houden?
Hampus: Ja, absoluut. Er zijn normale dingen die me 's nachts wakker houden. Ik denk wat alle mensen 's nachts wakker houdt. Ik heb drie kinderen, ik heb andere interesses. Er gebeuren willekeurige dingen waardoor ik 's nachts wakker word.
Jeroen: Je zei dat je erg ongezonde gewoontes had als oprichter van een start-up, maar dat veranderde als VC. Hoe kunnen we ons het verschil voorstellen?
Hampus: Het vreemde aan een VC is dat als ik de hele tijd maar één ding zou doen, één bedrijf zou helpen, je waarschijnlijk het verkeerde zou doen. Eens in een blauwe maan investeer je in een bedrijf waarvan je je realiseert dat je waarschijnlijk al je eieren in die mand moet leggen, maar ik zou zeggen dat dat waarschijnlijk niet gebeurt. Dat betekent dat als ik een geweldig bedrijf ontmoet en ik in ze mag investeren en weet hoe ik ze kan helpen om te groeien, ik ze vier dagen per week zal helpen om dat voor elkaar te krijgen. Het fonds zal verschrikkelijk slecht zijn omdat het een echt hoog risico zal zijn - wat als dit bedrijf niet werkt, en het fonds zal falen?
Hampus: Dat betekent dat ik ze in het begin kan helpen met het corrigeren en uitzoeken van de koers en het werven. Maar al heel vroeg moet ik beginnen met het zoeken naar nieuwe bedrijven en het opbouwen van nieuwe theses. De manier om in wezen te optimaliseren is om evenwichtig te zijn, en het andere dat ik heb geleerd is dat ik denk dat ik met de jaren die voorbij zijn gegaan, dit klinkt misschien heel stom en cliché, van hard werken naar slim werken ben gegaan.
Hampus: Ik weet dat toen ik mijn eerste bedrijf had, ik er gewoon uren in stak. Ik kon makkelijk 80 uur per week werken en vond dat een geweldig idee. Nu weet ik dat het ontzettend stom is om 80 uur te werken en niemand zou moeten opscheppen over 80 uur werken. Mensen zouden moeten zeggen: "Ik werk 80 uur en ik probeer te stoppen", want als je 80 uur werkt, ben je meestal superstom. Je weet niet wat je doet. Je werkt als een machine en ik denk dat het superbelangrijk is om die balans te vinden. En hoe meer je een start-up bent, hoe meer het soms eigenlijk zinvol is om 80 uur te werken omdat er gewoon zoveel dingen te doen zijn. Je hebt dus gewoon haast met een taak, je weet precies wat je moet doen en je probeert het zo snel mogelijk te doen en met een zo goed mogelijke kwaliteit.
Hampus: Beleggen is iets waarbij je hier en daar een paar sprintjes kunt trekken, maar veel is een marathon. Ten eerste moet je het jaar na jaar blijven doen. Het andere is dat het heel intellectueel is. Je moet er echt over nadenken of je hierin gelooft en je moet heel goed zijn in het lezen van mensen en uitzoeken of deze mensen onzin uitkramen of dat deze mensen gelijk hebben. Als ik moe en geïrriteerd ben, ga ik of niet investeren of slecht investeren. Ik moet heel evenwichtig blijven. Ik moet nadenken over wat ik geloof over de wereld, wat ik ontzettend interessant vind, maar het is natuurlijk ook hard werken in andere zin.
Jeroen: Wat betekent in balans blijven precies voor jou? Hoe doe je dat? Is dat vooral door hard te lopen op zondag of zijn er ook andere manieren?
Hampus: Ik denk dat ik dit op heel veel manieren probeer te doen. Ik ben er vrij slecht in. Je hoeft iets niet te proberen. Het gaat vanzelf, toch? De reden dat ik het heb geprobeerd is omdat ik er slecht in ben. Ik heb veel systemen, dus ik kijk naar mijn agenda en probeer ervoor te zorgen dat mijn agenda in balans is - dat ik genoeg informatie kan ophalen, dat ik genoeg kan nadenken, dat ik genoeg kan documenteren, dat ik genoeg kan beslissen, dat ik genoeg kan samenwerken. Ik probeer ervoor te zorgen dat als ik een week heb die alleen maar draait om slijpen, ik weet dat dat misschien een geweldige week wordt, maar de week erna zal behoorlijk slecht zijn omdat ik vrij snel dom begin te worden.
Hampus: Een methode die ik meestal gebruik is om mijn vergaderingen in te kleuren. Ik heb verschillende kleuren en ik kan gewoon naar mijn agenda kijken en zeggen: "Oh, mijn agenda is bijna helemaal blauw-geel. Ik heb geen paars. Ik heb geen groen. Dat is behoorlijk stom." En dan begin ik dat te herstellen. Volgende week zou ik bijvoorbeeld proberen om vergaderingen af te zeggen als dat mogelijk is en ze te verplaatsen, maar de week erna probeer ik dan te corrigeren om ervoor te zorgen dat ze gelijkmatiger zijn. Ik heb geen perfecte methodologie van 20% dit en 50% dat. Het is meer een voorgevoel als ik ernaar kijk; dat dit niet goed gaat zijn. En sommige van die dingen zijn hardlopen, meditatie, mindfulness, lezen, bla bla bla, maar andere zijn gewoon nieuwe mensen ontmoeten of documenteren wat ik geloof, blogberichten schrijven.
Hampus: Ik heb een heel gezonde relatie met mijn blog. Ik denk ergens over na en ik schrijf een blogpost om te proberen erover na te denken. Bijna alle blogposts die ik heb geschreven zijn voor mezelf of voor een oprichter met wie ik al lang over het onderwerp praat. En in plaats van alleen maar half doordachte dingen te zeggen, dwing ik mezelf om iets te schrijven zodat ik er echt over na moet denken. Als ik hen dat geef of mezelf dat geef, merk ik dat het zo anders is. Ik kan dingen echt beter doorzien en het verrijkt me voor een lange tijd.
Jeroen: Ik begrijp het. Dus langzaam afrondend en verder nadenkend over de wereld, wat zijn de laatste goede boeken die je hebt gelezen en waarom heb je ervoor gekozen om ze te lezen?
Hampus: Ik heb twee soorten boeken die ik lees, twee soorten boeken waarvan ik denk dat mensen ze lezen, fictie en studieboeken. Ik lees veel fictieboeken. Ik lees graag fictie. Ik denk dat het een geweldige manier is om de wereld te zien door de ogen van andere mensen en ik denk dat het een geweldige manier is om na te denken over dingen waar ik nog nooit over heb nagedacht. Maar natuurlijk vind ik leerboeken echt geweldig omdat leerboeken ook dat gezichtspunt in een veel meer gestolde versie distilleren omdat het een raamwerk is - een standaard raamwerk. Wat fictie betreft, lees ik enorme hoeveelheden echt geweldige fictie. Vorig jaar had ik 40-45 fictieboeken. Ik denk dat 10 daarvan geweldig waren. Maar in tekstboeken denk ik dat ze heel anders zijn.
Hampus: Er zijn boeken waarvan ik denk dat veel mensen die zouden moeten lezen, die gaan over het opschalen van het leven, over een beter mens worden. Ik vind Finite and Infinite Games een buitengewoon boek over hoe het leven werkt. Ik denk dat The Obstacle Is the Way een geweldig boek is over hoe je problemen moet aanpakken en hoe je niet te verdrietig moet zijn over dingen. Ik hou echt van The Righteous Mind, dat in wezen gaat over hoe je mensen met een heel andere moraal dan jij kunt begrijpen. Verrassend genoeg vond ik Atomic Habits leuk, waarvan ik dacht dat het een verschrikkelijk boek zou zijn, maar ik vond het eigenlijk heel leuk. Ik had echt het gevoel dat ik van al die boeken iets geleerd had.
Hampus: Ik denk dat ik fictie in de eerste plaats heel leuk vind. Maar ik denk dat er bepaalde boeken zijn die ons dingen leren die we nog nooit gezien of gedacht hebben. Ik hou bijvoorbeeld echt van Een klein leven en ik denk dat veel ondernemers Een klein leven zouden moeten lezen omdat het echt een boek is over ambitie en hoe ambitie echt pijn doet en hoe ingewikkeld het is om heel ambitieus te zijn. En dan denk ik dat er interessante sciencefictionboeken zijn die zeer interessante technische mogelijkheden in de toekomst behandelen, zoals Three-Body Problem of Ancillary Justice of de Bobiverse Series of Fifth Season, die volgens mij allemaal een toekomst verkennen met een technische mindset of een cultureel nieuwe mindset, die volgens mij interessant zijn.
Hampus: Ik zou zeggen dat lezen geweldig is en dat mensen gewoon naar Goodreads moeten gaan en boeken moeten lezen met een waardering van meer dan vier.
Jeroen: Zeker weten.
Hampus: Ik vind dat iedereen Het Gouden Kompas zou moeten lezen, want Het Gouden Kompas is een van de beste boeken ooit geschreven.
Jeroen: Ik zal het toevoegen aan mijn Goodreads lijst.
Hampus: Het is een boek voor jonge volwassenen, dus ik waarschuw je.
Jeroen: Pardon?
Hampus: Het is een boek voor jongeren. Je zou het moeten lezen.
Jeroen: Gaaf. Dat zal ik zeker doen. Laatste gedachte: als je één beste advies had dat je startende oprichters zou kunnen geven, wat zou dat dan zijn?
Hampus: Bouw het bedrijf dat je echt wilt bouwen. Wat ik daarmee bedoel is dat ik denk dat ik zoveel oprichters ontmoet die vastzitten in een wereld waarin als het bedrijf slaagt, ze niet gelukkig zullen zijn omdat ze niet bij dat bedrijf willen werken omdat ze het vreselijk zouden vinden om voor zo'n bedrijf te werken als ze aangenomen zouden worden. Als het bedrijf failliet gaat, zullen ze superverdrietig zijn omdat het verschrikkelijk is om een bedrijf failliet te laten gaan. In plaats daarvan zou ik zeggen: neem veel liever grote risico's en bouw een bedrijf waar je echt voor altijd bij wilt werken, want als je in staat bent om dat bedrijf te creëren, maakt het niet uit. Je gaat ofwel dingen leren die je wilt leren of je gaat succesvol zijn in het opbouwen van het bedrijf en dan ga je super gelukkig zijn omdat je bij dat bedrijf kunt werken.
Hampus: En bouw niet aan het bedrijf van iemand anders. Trek je niets aan van wat je ouders, je vrienden of je VC's zeggen. Bouw een bedrijf dat je wilt bouwen, maar communiceer dan duidelijk over dat bedrijf zodat mensen niet teleurgesteld of boos op je worden. Zoek dat uit. Bouw het bedrijf dat je wilt bouwen.
Jeroen: Helemaal mee eens. Nogmaals bedankt, Hampus, voor je komst naar Founder Coffee. Het is echt geweldig om je hier te hebben.
Hampus: Bedankt, Jeroen. Dag.
Genoten? Lees Founder Coffee interviews met andere oprichters. ☕
We hopen dat je deze aflevering leuk vond.
Als je dat deed, review ons op iTunes!
Voor meer nieuws over startups, groei en verkoop
- 7 CRM-uitdagingen & hoe ze te overwinnen [2024] - 23 oktober 2024
- CRM Strategie: Quick Guide for SMBs with Examples and Frameworks - 22 oktober 2024
- CRM Implementatie: Stap-voor-stap handleiding voor het MKB [2024] - 22 oktober 2024