Mikita Mikado van PandaDoc

Jeroen: Hoi Mikita. Leuk dat je bij Founder Coffee bent.

Mikita: Hoi Jeroen. Blij om hier te zijn.

Jeroen: Jij bent de oprichter van PandaDoc. Voor degenen onder ons die niet zo van documenten en zo zijn, wat doet PandaDoc precies?

Mikita: PandaDoc helpt om sales klantgericht te maken met mooie digitale voorstellen, contracten, handtekeningen, betalingen en workflows rondom die documenten. Dat is wat we doen.

Jeroen: Is het vooral iets waarin je documenten ontwerpt of is het meer rond de handtekeningen of de workflows of is het dat allemaal op een heel horizontale manier?

Mikita: Dat alles op een zeer horizontale manier. In principe sluiten we aan op uw CRM-systeem en stellen we u in staat om een bibliotheek met templates samen te stellen - of dat nu voorstellen, contracten of offertes zijn. Dan kan uw verkoopteam enorm veel tijd besparen bij het genereren van die documenten, het leveren van die documenten aan de eindklanten, het samenwerken met de klanten en het onderhandelen over de deals. En tot slot, de eindklant in staat stellen om op de stippellijn te tekenen.

Jeroen: Ja, ja. Het is het hele documentproces. Maar rondom sales, als ik het goed hoor.

Mikita: Ja, verkoop is onze focus.

Jeroen: Oké. Komt dit omdat je vroeger zelf verkoper was of waar komt dit precies vandaan?

Mikita: Nou, het idee dat we zouden kunnen zeggen werd geboren uit de interne pijn. Ik moest wel verkopen. Vele jaren geleden hadden mijn medeoprichter en ik een softwarebedrijf en bouwden we software voor anderen. We moesten veel verkoopvoorstellen doen en we vonden dat een heel vervelend proces. We wilden iets ontwikkelen om dat interne probleem op te lossen.

We bouwden een product, niet PandaDoc, hadden een behoorlijk succes met dat product, en het product was gericht op kleine webdesignbureaus, om hen te helpen bij het automatiseren van voorstellen. Toen ontdekten we dat er veel meer documenten betrokken zijn bij het verkoopproces, en veel van de klanten die dat product kochten gebruikten het voor meer dan alleen offertes - voor contracten, voor SOW's, voor facturen, en yada, yada.

Ja, dat is het verhaal achter PandaDoc. Ik denk vier en een half jaar geleden, misschien zelfs vijf jaar geleden, kwamen we met het idee, een horizontale, alles-in-één, offerte-naar-cash software. We hebben het ongeveer drieënhalf jaar geleden gelanceerd.

Vandaag de dag helpt PandaDoc bijna 10.000 verkoopteams om klantgerichter, efficiënter en effectiever te werken.

Jeroen: Ja. Je zegt dat je een softwarebedrijf had met je medeoprichter. Is je achtergrond in software?

Mikita: Ja. Ik ben software-ingenieur van beroep.

Jeroen: En je komt uit Wit-Rusland, klopt dat?

Mikita: Dat klopt, ja.

Jeroen: Je bent opgegroeid in Wit-Rusland, hebt software engineering gestudeerd. Wat heb je daarna precies gedaan? Had je een baan voordat je het softwarebedrijf met je medeoprichter had of was dat het eerste wat je deed na je studie?

Mikita: Ik had allerlei baantjes. Als kind had ik al baantjes. Ik waste auto's en verkocht bessen op de boerenmarkt. Daarna werkte ik in de bouw en verkocht ik alles wat ik maar kon verkopen, of dat nu Pogs waren. Ik weet niet of je die nog kent, of Nintendo cartridges of mobiele telefoons. Noem maar op.

Toen kreeg ik de kans om naar de VS te gaan. Ik nam die aan, had ongeveer $400 in mijn rugzak en vloog naar Honolulu, Hawaï. Daar had ik allerlei willekeurige baantjes. Ik was barman geweest. Ik werkte op het vliegveld om hamburgers om te draaien, in een café. Ik deed verhuizingen. Ik heb schoongemaakt. Noem maar op. Alle soorten klusjes die je op Craigslist kunt doen, heb ik waarschijnlijk allemaal gedaan.

Nou ja, misschien geen toevallige ontmoetingen. Die heb ik overgeslagen, maar voor het grootste deel hield ik mezelf bezig.

Jeroen: Was dat voor of na je studie informatica of techniek of tijdens dezelfde studie?

Mikita: Terwijl.

Jeroen: Terwijl, oké.

Mikita: Ja.

Jeroen: Een hand hamburgers omdraaien en de andere hand coderen.

Mikita: Het is grappig, maar dat was het eigenlijk. Overdag flipte ik hamburgers. s Nachts probeerde ik mijn school achterstand in Wit-Rusland in te halen, want toen ik in de VS was, moest ik op afstand gaan studeren om een diploma te halen. Bovendien, als je in Wit-Rusland niet naar school gaat, ga je een paar jaar naar het leger en dat is heel anders. Voor het grootste deel schuifel je daar gewoon onder, dus ik dacht dat ik maar beter dat diploma kon halen.

Jeroen: Ja. Ben je samen met je familie naar de VS gegaan of was dat helemaal alleen?

Mikita: Ik was het maar.

Jeroen: Het was gewoon jij.

Mikita: Ja.

Jeroen: Wat was dan precies de gelegenheid die je naar de VS deed gaan zonder je familie, studeren op afstand?

Mikita: Ik bedoel, het gemiddelde salaris in Wit-Rusland was iets van $300 of $400 per maand. Dat is niet veel, zoals je je kunt voorstellen. Dus ik wilde in staat zijn om een bedrijf op te bouwen, ik wilde altijd al een bedrijf hebben en runnen. Ik dacht dat, ik weet niet waarom, maar waarschijnlijk is de Amerikaanse droom erg goed aan de man gebracht, dus ik dacht echt dat Amerika de beste plek was om dat te doen.

Ja, ik wilde iets zinvols doen in mijn leven. Ik wilde een fatsoenlijk leven hebben, een fatsoenlijk leven voor mijn gezin. Dus pakte ik mijn koffer en verhuisde naar de VS.

Jeroen: Gaaf. Heb je tussen je studie en deze startup nog iets gedaan met je medeoprichter?

Mikita: Ja. Ik had een webdesignwinkel. Toen ik net in de VS was, deed ik allerlei willekeurige klusjes, maar ik begon met het opzetten van een website en het doen van wat SEO op die website, het genereren, afslanken van verkeer, het genereren van wat aanvragen voor Craigslist over webdesign. Daar heb ik een klein bedrijfje van gemaakt.

Ik had één werknemer en mezelf, en ik had ook een paar mensen uit Wit-Rusland die ik contracteerde. Mijn medeoprichter was een van hen, en we waren daarvoor al vrienden op de universiteit. Dat was eigenlijk onze eerste reis. We bouwden samen websites.

Jeroen: Oké. Daarna ben je op de een of andere manier overgegaan op het bouwen van software.

Mikita: Ja, we begonnen met websites, daarna bouwden we een heleboel extensies voor verschillende webcontentmanagementsystemen. We zetten ze online en begonnen ze te verkopen. Via die extensies kregen we ook klanten zover dat ze die extensies konden aanpassen en complexere dingen konden doen.

Op een gegeven moment besloot ik mijn spullen te pakken en terug te gaan naar Wit-Rusland om mensen aan te nemen en een softwarebedrijf op te zetten - en dat heb ik gedaan. Dat was in 2007, toen we dat bedrijf begonnen. We groeiden uit tot zo'n 30 werknemers. Toen kwamen Quote Roller, het voorstelproduct, en PandaDoc. Dat is een ander verhaal.

Jeroen: Is je medeoprichter nog steeds gevestigd in Wit-Rusland?

Mikita: Nee, hij bewoog.

Jeroen: Is hij verhuisd?

Mikita: Hij is naar de VS verhuisd. Ongeveer tweeënhalf of drie jaar geleden. Nu leidt hij ons kantoor in Florida.

Jeroen: Oké. Het lijkt erop dat je altijd al bezig was met het bouwen van startups. Wat is het dat je daar zo in interesseerde?

Mikita: Ik weet het niet. Ik hou gewoon van bouwen. Als kind hield ik van Lego.

Jeroen: Het is het gebouw.

Mikita: Ja. Ik hou van het proces, dingen samenstellen, ze in gang zetten, ze zien slagen of falen. Ik geniet ervan.

Jeroen: Zijn er specifieke dingen? Is het meer bedrijf, meer product, meer merk of is het gewoon allemaal?

Mikita: Allemaal, ja. Ik zou niet zeggen dat er één is waar ik het meest van hou. Ik vind ze allemaal leuk.

Jeroen: Als je jezelf deze dingen ziet bouwen, zijn er dan andere startups of oprichters waar je tegenop kijkt en waarvan je denkt: "Wow. De dingen die zij hebben gebouwd zijn gewoon geweldig. Ik wou dat wij meer zo waren?"

Mikita: Ik bedoel, ik kijk tegen veel mensen en bedrijven op. Ik probeer zoveel mogelijk van hen te leren. Als je denkt aan een bekend SaaS-merk, dan zit daar een verhaal achter van veel werk en veel strijd. Het is echt heel moeilijk. Ja, er zijn veel mensen en veel bedrijven waar ik naar opkijk en die ik bewonder.

Jeroen: Juist. Wat is precies je ambitie met PandaDoc op dit moment?

Mikita: Er zijn drie dingen waar mijn medeoprichter en ik veel waarde aan hechten.

Nummer één is dat we willen leren en vooruitgang willen boeken, en beter willen worden in wat we doen. Nummer twee is dat we een impact willen maken, en toen we het bedrijf begonnen, was de impact die we wilden maken dat 1.000 bedrijven ons product zouden gebruiken. Dat klonk echt heel cool. Toen veranderde het. Het werden er 10.000. Toen veranderde het. Het werden er 100.000. Toen veranderde het weer.

Het was echt cool om onze klanten succesvol te maken. Het is verbazingwekkend. Het is een enorme impact, maar laten we eens rondkijken. Gast, mensen bouwen carrières op bij PandaDoc.

Wij vermaken ons prima, zij vermaken zich prima. We leren allemaal. We maken allemaal een impact. De impact die het bedrijf begon te maken op het leven van mensen, op hun carrière is ook enorm. Het interne impactaspect dat eraan is toegevoegd, is verbazingwekkend.

Als ik iemand kan helpen een carrière op te bouwen, dan is dat geweldig. De impact is een heel groot deel van het 'waarom we doen wat we doen'.

En tot slot willen we plezier hebben. Zolang we leren, zolang we een impact hebben en zolang we plezier hebben, zitten we goed. Dat zijn de belangrijkste waarden en ze zeggen dat waarden geen doelen zijn, en daar ben ik het mee eens, maar voor mij liggen ze zo dicht bij elkaar dat het heel, heel moeilijk is om ze te scheiden.

Ja, ik wil dat PandaDoc een succesvol bedrijf wordt. Ik wil dat PandaDoc een plek is waar mensen leren, waar we een impact hebben op de wereld, op de gemeenschap waar we deel van uitmaken, en ik wil plezier hebben terwijl dat allemaal gebeurt. Ik wil hetzelfde voor onze klanten. Ik wil dat ze plezier hebben terwijl ze ons product gebruiken.

Jeroen: Ja. Nu zag ik dat jullie nu goed bezig zijn met het investeringsspoor. Hoe, want nergens in deze waarden of doelen, hoorde ik over financiële doelen, terwijl dit waarschijnlijk voor de partijen die jullie hebben aangenomen de belangrijkste metric is? Hoe combineer je deze dingen?

Mikita: Hoe combineer ik financiële statistieken en?

Jeroen: Het feit dat hun doelen anders zijn dan de jouwe. Doelen komen op de een of andere manier overeen met impact, maar het komt niet overeen met plezier en het komt niet zozeer overeen met leren.

Mikita: Ik denk het wel. Ik denk het echt.

Jeroen: Met leren?

Mikita: Ja. Met beide eigenlijk - plezier hebben en leren. Het is onmogelijk om een succesvol softwarebedrijf op te bouwen als je geen plezier hebt. Wat wij doen is zeer cognitief werk. Je kunt geen zeer cognitieve taken uitvoeren uit angst of je dood vervelen en toch innoveren.

Het is gewoon zo dat die dingen niet samenwerken. Zo werken onze hersenen niet. Ja, ik denk dat ze eigenlijk wel samengaan.

Wat de impact betreft, is dit zeker in lijn met de financiële resultaten; zolang onze klanten tevreden zijn. Nou, ten eerste, zolang je medewerkers tevreden zijn, zullen je klanten tevreden zijn. Als je klanten tevreden zijn, ga je het goed doen. Dus het is allemaal met elkaar verbonden. Het is allemaal met elkaar verweven.

Jeroen: Ja. Op welke manieren zorgen jullie ervoor dat jullie plezier hebben?

Mikita: Op welke manieren zorgen we ervoor dat we plezier hebben?

Jeroen: Wat betekent dat in het bedrijf? Is dat een tafelvoetbaltafel neerzetten of zo?

Een tafelvoetbaltafel...

Jeroen: Vandaag las ik op The Intercom Blog dat ze geen tafelvoetbaltafel neerzetten omdat werk serieus is, en dat je geen tafelvoetbaltafels moet neerzetten omdat dat niet serieus is.

Mikita: Ik begrijp het. We hebben er geen in San Francisco. Misschien wel in Wit-Rusland. Maar we hebben wel een pingpongtafel.

Jeroen: Een pingpongtafel?

Mikita: Ja. We hebben een pingpongtafel, om volledig transparant te zijn.

Ten eerste denk ik dat werk alleen leuk kan zijn als je eigenaar bent van wat je doet. Het is belangrijk om een aandeel te hebben in wat voor werk je ook doet. Het is belangrijk om de visie, de missie en de doelen te begrijpen. Het is belangrijk om de richting van het bedrijf te begrijpen. Als je er helemaal in zit en je begrijpt het, dan is het veel leuker dan gewoon je werk te doen, als je begrijpt wat ik bedoel.

Jeroen: Ik weet wat je bedoelt.

Mikita: Ik weet niet waarom ik het doe. Ik weet niet wat het doel ervan is, wat het nut ervan is. Ik moest het doen en ik word betaald, dus ik doe het. Ja. Als dingen niet zo zijn, als dingen worden gedreven door een missie, een visie, als je er echt om geeft, dan is het veel leuker, en als je eigenaar bent van waar je aan werkt, als je volledig gelooft in de dingen die je doet.

Jeroen: Gaaf.

Mikita: Ik wil niet doen alsof we het op dat gebied geweldig doen. Maar we proberen er te zijn. Ik probeer in principe anderen bij PandaDoc in staat te stellen om hun deel van PandaDoc te bezitten. Dat is nummer één.

Jeroen: Eigendom.

Mikita: Ja, eigendom. Nummer twee is het vermogen om te reizen, het vermogen om met andere culturen om te gaan. Ik bedoel, de helft van ons bedrijf, de helft van onze mensen is in Wit-Rusland en de andere helft is in de VS, en we proberen mensen samen te brengen, de kantoren samen te brengen, de functies binnen het bedrijf samen te brengen. Het is niet gemakkelijk en het vergt veel werk van elke werknemer, maar het is anders en we proberen anders te zijn.

We proberen culturen te mixen en te matchen en er is een reisbudget. Er is een educatiebudget. Er is een budget voor iedereen om plezier te maken. Dus als het echt goed gaat, reizen we samen ergens naartoe en dat soort dingen.

Ja, en tot slot, gewoon normale, ik denk, startup-y manieren van plezier maken. We hebben feestjes. Ik denk dat veel mensen bij PandaDoc vrienden zijn, dus we gaan samen naar shows. Dit weekend waren er een paar mensen uit Wit-Rusland op bezoek. We zijn gaan surfen.

Onze VP marketing kwam, dus we hadden een kleine groep die dat deed. Het weekend ervoor of twee weekenden ervoor hadden we een barbecue. Dat soort dingen doe je. Veel bedrijven doen dat en wij ook.

Jeroen: Terug naar het serieuze werk, wat doe je dagelijks?

Mikita: Wat doe ik dagelijks? Op dit moment communiceer ik. Echt, dat is wat ik dagelijks doe. Ja, ik bedoel, er zijn 160 mensen bij PandaDoc. Toen we nog met 30 waren, antwoordde ik op deze vraag: "Oh, ik doe wat dingen voor het product." Of zoals, "Dit." Of, "Dat." Of, "Blah, blah, blah." Maar ik doe eigenlijk niets meer.

Het enige wat ik doe is praten. Dat is eigenlijk mijn belangrijkste taak op dit moment, het overbrengen van de visie, de doelen, de missie, wat we doen, waarom we het doen, en dat steeds maar weer herhalen.

Dan werk ik samen met het directieteam en de rest van het bedrijf aan de strategie van het bedrijf. Nogmaals, een paar jaar geleden was dit erg vaag, en het is als wat bedoel je met 'strategie'? Wat bedoel je met 'werken aan strategie'?

Maar nu wordt het veel tastbaarder. Ik werk aan strategie. Ik doe veel aan planning. Ik probeer ervoor te zorgen dat de strategie solide is, ik voer er stress op uit, ik krijg er feedback op, enzovoort.

Ja, en tot slot natuurlijk externe relaties - of dat nu met investeerders of analisten of andere CEO's is, daar houden we het ook bij. Oh, en partners, ja. Dat is een grote.

Jeroen: Ja. Je zei dat strategie nu veel tastbaarder is geworden. Wat betekent dat?

Mikita: Het is alsof ik er veel tijd aan besteed en het ook doe. Ja. Dat is wat het betekent.

Jeroen: Oké. Jij doet de strategie.

Mikita: Ja.

Jeroen: Oké.

Mikita: Eigenlijk zou ik waarschijnlijk 10 presentaties per kwartaal maken over allerlei verschillende onderwerpen. Er is een hoofdpresentatie voor het bestaan van het bedrijf. Dan verandert het na verloop van tijd een beetje, wordt het aangepast, en moet er een bericht over worden verspreid, en bla, bla, bla. Dan komt er een jaarplan uit, en dat wordt aangepast en er worden berichten over gestuurd. Dan is er een kwartaalplan, en dat wordt aangepast, en daar worden berichten over gestuurd. Enzovoort, enzovoort.

Jeroen: Met al deze dingen, wat is het precies dat je op de been houdt? Wat geeft je energie?

Mikita: Wat geeft me energie?

Jeroen: Ja. Je doet al deze dingen al jaren. Hoe houd je het vol?

Mikita: Ik weet het eigenlijk niet.

Jeroen: Oké.

Mikita: Ik weet het niet. Ik zou niet precies kunnen zeggen waar ik energie van krijg. Ik denk dat ik een normaal mens ben, dus winnen helpt zeker om de juiste hormonen vrij te maken en me opgewonden en gemotiveerd te houden om iets uit te vinden, met een of ander idee te komen. Of ik vind het leuk om projecten af te maken, hoe ze ook uitpakken, succesvol of niet. Ik vind het gewoon leuk om dingen gedaan te krijgen. Interactie met mensen, dat maakt je ook veel gelukkiger. Ja. Die dingen helpen je vooruit, en natuurlijk is mijn familie een grote steun.

Jeroen: Heb je een vrouw en kinderen?

Mikita: Ja, ik heb een vrouw en twee kinderen.

Jeroen: Hoe houd je het allemaal in balans? Werk je veel thuis of ga je vooral naar kantoor? Wat voor soort uren maak je?

Mikita: Ik ga meestal naar kantoor. Ik heb niet echt een vast schema, maar als ik niet voor negen uur werk, dan weet ik het niet, dan is er iets aan de hand. Ik heb niet echt een vast schema. Soms neem ik een vlucht in het midden van de week of probeer ik buiten kantoor te werken om mijn hersenen te resetten.

Mijn werk draait niet om veel uren maken. Dat is niet hoe ik geloof dat ik effectief kan zijn. Mijn werk draait om het nemen van de juiste beslissingen en dat vereist een heldere geest die niet wordt getriggerd door angst of die niet moe of angstig is of welke negatieve emotie dan ook die we daardoor kunnen hebben.

Jeroen: Hoe houd je je geest helder?

Mikita: Oh, ik doe van alles. Ta, ta, ta, ta, ik mediteer. Ik hou van hardlopen in de ochtend. Ik surf. Surfen is geweldig en surfen in Californië, waar ik ben, betekent surfen in het koude water. Er is iets met koud water - of het nu koude douches zijn of surfen aan de westkust in Centraal-Californië, het verfrist je. Het laadt je op en geeft je rust. Surfen geeft me rust. Wat nog meer?

Jeroen: Nogal een, hoe zal ik het zeggen?

Mikita: Training.

Jeroen: Ja, het is een flinke training.

Mikita: Het is een training.

Jeroen: Ik denk dat surfen op de meeste plekken koud is, tenminste voor zover ik weet. Als we gaan surfen in Spanje of zo, is het behoorlijk koud. Als je naar Bali gaat, denk ik, kan het misschien warm zijn. Ik weet het niet.

Mikita: Ja, kerel, ik heb in Hawaï gewoond en daar is het prachtig.

Jeroen: Warm?

Mikita: Het is zo warm.

Jeroen: Ja.

Mikita: Het is echt leuk.

Jeroen: Is dat waar je het liefst je tijd doorbrengt als je niet werkt? Familie en sport of surfen?

Mikita: Ja. Familie en sport. Eerlijk gezegd, als ik in het bos kan wonen voor mijn vakantie, voor een maand, dan zou ik dat zeker doen met mijn familie, en surfen of zoiets. Zoiets. Ik zou echt gelukkig zijn.

Jeroen: Ja. Dat is ook wat je doet, als je niet aan PandaDoc zou werken, zou het dat dan zijn of zou het een ander bedrijf zijn?

Mikita: Ik weet het niet. Ik weet het echt niet. Eerlijk gezegd heb ik erover nagedacht, maar ik weet niet of ik verveeld raak, of ik heel snel verveeld raak, maar ik zal het zeker proberen. Ik bedoel, het is net alsof je het verschil ziet, want het levenstempo in Silicon Valley en het tempo van een startup ligt erg hoog. Het is intens, toch? Ja, soms wil je echt een pauze of een beetje tijd om te ontspannen. De afgelopen vijf dagen hebben dat doel volledig gediend. Het was genoeg. Ja, ik weet niet of ik veel meer dan vijf dagen kan doen.

Jeroen: Lees je boeken?

Mikita: Dat doe ik, maar ik luister veel meer. Ik luister tegenwoordig veel meer boeken.

Jeroen: Wat is het laatste goede boek dat je hebt geluisterd en waarom heb je ervoor gekozen om het te luisteren?

Mikita: De laatste die ik heb beluisterd heet Quiet Leadership. Het is een goed boek en het gaat over management, maar gebaseerd op de theorie van management gebaseerd op neurowetenschappen. Dat was echt een interessant boek.

En daarvoor luisterde ik naar Crucial Conversations van Kerry Patterson, een heel goed boek, zeer nuttig voor leidinggevenden. Eigenlijk is het een aanrader voor iedereen, omdat het gaat over hoe je ongemakkelijke gesprekken voert die enorm belangrijk zijn om te voeren.

Daarvoor las ik een boek over de CIA. Maakt niet uit hoe het heet. En daarvoor, Five Dysfunctions of a Team, geweldig boek. Ik raad het iedereen aan. Ja, dat is het soort dingen waar ik de laatste tijd naar heb geluisterd.

Jeroen: Laatste vraag, als je opnieuw zou moeten beginnen met PandaDoc, wat zou je dan anders hebben gedaan?

Mikita: Oh man, een heleboel dingen. Ik heb zoveel dingen verkeerd gedaan. Ik denk dat het grootste wat ik zou veranderen is dat ik me meer op mensen zou richten. Dat is zeker het geval. Ik ben niet per se de meest, oh, het zal moeilijk zijn, het is verschrikkelijk om toe te geven, maar ik ben erg analytisch. Ik ben niet super empathisch.

Jeroen: Ja, meer taakgericht, minder mensgericht.

Mikita: Precies. En dat is iets wat ik zou veranderen, de verhouding. Ik zou dat veranderen.

Jeroen: Ja. Cool, nou, dat is alles wat ik heb voor vandaag, Mikita. Bedankt dat je bij Founder Coffee was.

Mikita: Graag gedaan!